Μάθετε για τους νόμους για τη σωστή εργασία

Περιεχόμενο

• Ιστορικό και Διαμάχη από Δικαίωμα στην Εργασία
• Δικαίωμα στην εργασία
• Πρόσθετοι κανόνες και δικαιώματα

Τζον Στίβεν Νίζνικ

Στις Η.Π.Α., οι νόμοι για το δικαίωμα στην εργασία αφορούν τα συνδικάτα και τους εργαζομένους σε μια εταιρεία. Συγκεκριμένα, το δικαίωμα στη δουλειά σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να εργάζονται σε συνδικαλισμένους χώρους εργασίας χωρίς να ενταχθούν στην Ένωση ή να πληρώνουν κανονικά συνδικάτα. Μπορούν επίσης να ακυρώσουν την ένταξή τους ανά πάσα στιγμή, χωρίς να χάσουν τη δουλειά τους. Ωστόσο, ενώ μπορεί να αποσύρουν οικειοθελώς την ένταξή τους από μια ένωση, εξακολουθούν να δικαιούνται δίκαιη και ισότιμη εκπροσώπηση του συνδικάτου εάν αποτελούν μέρος μιας «διαπραγματευτικής μονάδας» στην εταιρεία - με άλλα λόγια, μια ομάδα εργαζομένων που έχουν παρόμοια εργασιακά καθήκοντα , μοιραστείτε έναν χώρο εργασίας και πιθανώς έχουν παρόμοια ενδιαφέροντα όσον αφορά τους μισθούς, τις ώρες και τις συνθήκες εργασίας.

Οι νόμοι για το δικαίωμα στην εργασία απαιτούν ουσιαστικά από τους συνδικαλισμένους χώρους εργασίας να γίνουν «ανοιχτά καταστήματα», όπου η ένταξη στο συνδικάτο είναι προαιρετική, σε αντίθεση με το παραδοσιακό «κλειστό κατάστημα», στο οποίο η ένταξη σε συνδικαλιστικούς χώρους εργασίας είναι υποχρεωτική. Ενώ τα κανονικά τέλη δεν αφαιρούνται από τους μισθούς τους, οι εργαζόμενοι του δικαιώματος στην εργασία (εκτός συνδικάτου) εξακολουθούν να καλύπτονται από το σωματείο. Ωστόσο, ενδέχεται να χρειαστεί να πληρώσουν για το κόστος της εκπροσώπησης του συνδικάτου εάν προκύψουν συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως η επιδίωξη παραπόνων για λογαριασμό τους.

Αν και ακούγεται παρόμοιο, η αρχή του δικαιώματος στην εργασία δεν είναι η ίδια με τη θέληση εργασίας, πράγμα που σημαίνει ότι ένας εργαζόμενος μπορεί να απολυθεί οποιαδήποτε στιγμή χωρίς κανένα λόγο, εξήγηση ή προειδοποίηση. Ούτε το «δικαίωμα στην εργασία» αποτελεί εγγύηση για εργασία ή δήλωση ότι ο εργαζόμενος δικαιούται να εργαστεί.

Ιστορικό και Διαμάχη από Δικαίωμα στην Εργασία

Επί του παρόντος, δεν υπάρχει ομοσπονδιακός νόμος για το δικαίωμα στην εργασία. Ένα νομοσχέδιο για τη θέσπιση ενός νόμου, το National Right-to-Work Act, εισήχθη στη Βουλή των Αντιπροσώπων την 1η Φεβρουαρίου 2017, από δύο Ρεπουμπλικανείς βουλευτές, τον Steve King της Αϊόβα και τον Joe Wilson της Νότιας Καρολίνας, αλλά δεν έχει προχωρήσει από τότε η εισαγωγή του. Στη Γερουσία, ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Ραντ Πολ του Κεντάκυ παρουσίασε παρόμοιο νομοσχέδιο στις 14 Φεβρουαρίου 2019.

Από τον Σεπτέμβριο του 2019, οι νόμοι για το δικαίωμα στην εργασία υπάρχουν αποκλειστικά σε κρατικό επίπεδο. Ο νόμος για τις εργασιακές σχέσεις του 1947, που ονομάστηκε νόμος Taft-Hartley, επέτρεψε στα κράτη να θεσπίσουν νόμους για το δικαίωμα στην εργασία. Ο Taft-Hartley δεν επέτρεψε στις τοπικές δικαιοδοσίες (όπως πόλεις και κομητείες) σε ένα κράτος να θεσπίσουν τη δική τους νομοθεσία για το δικαίωμα στην εργασία. Καταβλήθηκαν προσπάθειες σε πολιτείες όπως το Ντέλαγουερ και το Ιλινόις. Ωστόσο, το 2016, το Έκτο Εφετείο Κυκλώματος επικύρωσε το δικαίωμα των δημοτικών κυβερνήσεων να θεσπίσουν τοπικούς νόμους για το δικαίωμα στην εργασία στο Κεντάκι, το Μίσιγκαν, το Οχάιο και το Τενεσί.

Παρά τον αυξανόμενο αριθμό κρατών που εκδίδουν νόμους για την εργασία στον 21ο αιώνα, το ζήτημα παραμένει αμφιλεγόμενο. Οι υποστηρικτές του δικαιώματος στην εργασία υποστηρίζουν ότι επεκτείνει τα δικαιώματα των εργαζομένων - συγκεκριμένα, το δικαίωμα να αποφασίζει να προσχωρήσει σε μια ένωση.

Οι αντίπαλοι υποστηρίζουν ότι το δικαίωμα στη δουλειά ενθαρρύνει την ελεύθερη φόρτωση, επειδή ένας εργαζόμενος μπορεί να απολαύσει τα πλεονεκτήματα της εκπροσώπησης των συνδικάτων χωρίς να πληρώσει τέλη. Άλλοι λένε ότι οι νόμοι του δικαιώματος στην εργασία είναι ένας κυκλικός τρόπος για τους νομοθέτες να υπονομεύσουν τα συνδικάτα στο σύνολό τους, καθώς οι νόμοι του δικαιώματος στην εργασία ουσιαστικά στερούν από τα συνδικάτα έσοδα, αριθμούς μελών και, τελικά, τη διαπραγματευτική τους δύναμη με τη διοίκηση.

Δικαίωμα στην εργασία

Από το 2019, 27 πολιτείες έχουν υιοθετήσει νόμους για το δικαίωμα στην εργασία. Αυτοί είναι:

• Αλαμπάμα
• Αριζόνα
• Αρκάνσας
• Φλόριντα
• Γεωργία
• Αϊντάχο
• Ιντιάνα
• Αϊόβα
• Κάνσας
• Κεντάκι
• Λουιζιάνα
• Μίτσιγκαν
• Μισισιπής
• Νεμπράσκα
• Νεβάδα
• Βόρεια Καρολίνα
• βόρεια Ντακότα
• Οκλαχόμα
• Νότια Καρολίνα
• Νότια Ντακότα
• Τενεσί
• Τέξας
• Γιούτα
• Βιργινία
• Δυτική Βιρτζίνια (τον Φεβρουάριο του 2019, ένας δικαστής κήρυξε το δικαίωμα στην εργασία αντισυνταγματικό, πιθανότατα να στείλει την υπόθεση στο Ανώτατο Εφετείο της πολιτείας)
• Ουισκόνσιν
• Γουαϊόμινγκ

Η επικράτεια του Γκουάμ των ΗΠΑ έχει επίσης νόμους για το δικαίωμα στην εργασία. Άλλα κράτη έχουν παρόμοια νομοθεσία για τα βιβλία τους. Για παράδειγμα, οι εργατικοί νόμοι του Νιού Χάμσαϊρ έχουν μια διάταξη που απαγορεύει σε οποιοδήποτε άτομο να υποχρεώσει κάποιον άλλο να προσχωρήσει σε μια ένωση ως προϋπόθεση απασχόλησης.

Πρόσθετοι κανόνες και δικαιώματα

Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έχει αποφανθεί ότι οι συλλογικές συμβάσεις διαπραγμάτευσης ενδέχεται να μην απαιτούν από τους εργαζομένους να προσχωρήσουν σε συνδικάτα. Οι συλλογικές συμβάσεις διαπραγμάτευσης ενδέχεται να απαιτούν μόνο από μη μέλη να καταβάλουν το αποδεδειγμένο ποσοστό των τελών που ξοδεύουν τα συνδικάτα για να τα εκπροσωπήσουν. Οι μη βουλευτές δεν χρειάζεται να πληρώσουν τέτοια έξοδα έως ότου εξηγηθούν και μπορεί πρώτα να τους προκαλέσουν.

Σημείωση: Οι πληροφορίες σε αυτό το άρθρο ισχύουν γενικά για υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα. Διαφορετικοί νόμοι και δικαστικές αποφάσεις ενδέχεται να ισχύουν για τους εργαζόμενους στην κυβέρνηση, την εκπαίδευση, τους σιδηροδρόμους, τις αεροπορικές εταιρείες και παρόμοιους χώρους εργασίας. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τον νόμο για το δικαίωμα στην εργασία της πολιτείας σας ή μια παρόμοια διάταξη ή για να εξερευνήσετε τα δικαιώματά σας σε ομοσπονδιακό επίπεδο, ξεκινήστε επικοινωνώντας με το γραφείο εργασίας της πολιτείας σας.